Onbekende voormoeder

In een dagboek, dat rond 1860 is gestart, bevind zich voorin bijgaand portret van een vrouw en profile. Erbij wordt vermeld, dat het een van de voorouders zou zijn, maar de naam is niet bekend. Graag hoor ik meningen, in welke tijd deze vrouw geleefd heeft. De kledingkenmerken zouden daarbij kunnen helpen. Zelf heb ik hier ook wel een idee over, maar ik wil niemand beinvloeden door die nu al te uiten. Als regio zou gedacht kunnen worden aan de Achterhoek.

Familiearchief Hesselink

In de loop der tijden heb ik veel genealogisch materiaal verzameld over de familie Hesselink (incl. Keppel Hesselink). Dan heb ik het over foto's, brieven, dagboeken, officiële documenten zoals notariële akten, uittreksels van bronnen, krantenknipsels, etc. Waarschijnlijk bezit ik nu de grootste verzameling op dit gebied, maar ik kan mij vergissen. Met sommige telgen uit het geslacht Hesselink had ik tot op heden immers weinig of geen contact. Uiteraard kan ook iemand anders in het bezit zijn van interessante documenten, zoals fotoalbums. Waar ik vooral ook aan denk zijn schilderijen van Herman Gijsbert Keppel Hesselink (1811-1888), waarvan bekend is, dat hij een groot oeuvre heeft nagelaten, maar niemand weet, waar zijn schilderijen zich thans allemaal bevinden. Heel graag zou ik foto's van zijn werk ontvangen, om deze dan via deze site te tonen. Er moeten o.a. veel portretten van familieleden bij zijn.

Een groot deel van mijn verzameling heb ik inmiddels gedigitaliseerd, de rest volgt in de komende maanden. Daarna wil ik alles op het web zetten om de hele wereld ervan te kunnen laten genieten. Maar het zou natuurlijk het mooiste zijn, wanneer iedereen, die relevante documenten in zijn of haar bezit heeft, hieraan zou deelnemen. Zo kan op een centrale plek alles bij elkaar worden gebracht. Nou realiseer ik mij zeer wel, dat zoiets kwetsbaar is. Mocht mij bijvoorbeeld iets overkomen, waar blijft het dan allemaal? Vandaar dat het wellicht beter zou zijn de collectie onder te brengen in een familiestichting of -vereniging. Alles wordt dan eigendom van, of wordt beheerd door, die stichting c.q. vereniging. Ik roep alle geinteresseerden op zich bij mij te melden om gezamenlijk plannen in deze richting te ontwikkelen. Als alternatief kan gedacht worden aan een schenking van het materiaal aan een externe partij (zoals het CBG in Den Haag), maar kwijt is kwijt en in deze moderne tijden kan alles gewoon het beste via internet aan de wereld worden getoond.

Meer over familieorganisaties o.a. op de website van de N.G.V. en die van Carla van Beers.

Afbeelding: Liesbeth Williams

Fotobewerking in 1873

Van weinig mensen zal het leven zo goed zijn gedocumenteerd als van Herman, hier op de foto afgebeeld toen hij nog geen jaar oud was. Het was maar een kort leventje, dat duurde van juli 1870 tot februari 1873. Zijn vader Willem heeft het in zijn dagboek uitvoerig beschreven. Herre, of ook wel Herri, zoals hij liefdevol werd genoemd, was dan ook het eerste kind van een paar trotse ouders. De zeer voorspoedige bevalling, de doop door ds. Sannes (volgens vader was ds. Zanik een betere naam), de ontwikkeling van baby naar peuter ('putter'), het aanvankelijk late praten, maar later als Bruggemans.... Het wordt liefdevol en soms humoristisch uit de doeken gedaan. Een trotse vader van een gezonde en stevige knul. En plotseling wordt het krantenknipsel met de overlijdensadvertentie in de tekst van het dagboek opgenomen: "Ons lief zoontje overleed heden". Pas 3 weken later is vader Willem in staat op te schrijven, wat er aan de hand was geweest. Al een hele poos was Herre wat verkouden en lusteloos geweest. De dokter kon niets ernstigs vaststellen en dacht aanvankelijk aan problemen met het doorkomen van de kiezen (terwijl het in werkelijkheid hersenontsteking was! De symptomen zijn vaak wel erg moeilijk te duiden). Toen hij doorhad, wat er werkelijk aan de hand was, schreef hij ter verlichting een warm bad voor, waarin Herre tot aan zijn borst moest zitten, een bloedzuiger voor en achter en zuurdeeg aan de voeten*. Dat was het dan, na enkele dagen stierf de jongen, vader heeft het snelle aftakelingsproces van half uur tot half uur vastgelegd.

Laten we nu het tweede portret bekijken, net als het eerste gemaakt door de fotograaf Johannes Ephraim te Arnhem. We zien Herre op de grond zitten, de ogen gesloten. Slaapt hij? Hij zou toch niet dood zijn? Zijn de ouders met het lijkje gaan zeulen naar de woonkamer of zelfs naar de studio van de fotograaf? Het dagboek geeft antwoord: "Wij lieten 1 portrait maken in zijn bedje na zijn dood door Ephraim, die het hoofdje later zette op 1 portret van zijn kind, met de kleeren van Herre aan, en dat vrij goed werd". Photoshoppen noemen we dat nu. Kent iemand andere voorbeelden uit die tijd?

* Volgens het Nederduitsch taalkundig woordenboek werd zuurdeeg gebruikt om 'de kwade vochten af te leiden'.

Allan, Rotterdam

Genealogie heeft zeker filatelistische trekjes. Je wilt gewoon je 'verzameling' zo compleet mogelijk krijgen, met alle datums en alle namen. Maar daar stopt de hobby, als het goed, is niet mee. Je wilt daarnaast zo veel mogelijk over het leven van overleden mensen te weten komen, om van de nog levende generatie nog maar te zwijgen. Het kan daarbij gaan om verwanten, die eeuwen geleden leefden, maar ook om bv. je vader of moeder. Mijn vader had een sterk historisch besef en was van de waarde van ooggetuigenverslagen overtuigd. Zijn boek "Herman Hesselink vertelt" is daar het bewijs van. Zo is hij ooit door de regionale omroep Zeeland geinterviewd over zijn leven en heeft vele artikelen, die meestal met spoorweghistorie te maken hadden, gepubliceerd.

In 1990 heeft hij (hij was toen de 80 al ruim voorbij) voor de familie opgeschreven, wat hij in zijn beroepsleven zoal heeft meegemaakt. Zijn relaas begint met de episode Allan Rotterdam, waar hij in de tweede wereldoorlog heeft gewerkt. Op zoek naar informatie over dit bedrijf op internet kwam ik niet veel meer tegen dan een kort lemma op Wikipedia. Ik meen daarom, dat het verhaal van mijn vader over Allan van historisch belang is, hoewel er naderhand wel artikelen voor het tijdschrift Op de Rails van de N.V.B.S. van zijn gemaakt, die zijn verschenen in de jaargang 1991. Voor het publiek zijn deze uiteraard minder goed toegankelijk.

Het bedrijf Allan is al lang ter ziele, daarentegen misschien niet alle mensen, die een band met de onderneming hebben gehad. Hen wens ik veel leesplezier.

Het Rotterdamse Gemeentearchief bezit onder toegangsnummer 779 ruim 1 meter bedrijfsarchief van Allan.

Bij de foto's uit 1938: Allan's bedrijfsbrandweer en Allan gezien vanaf de Gordelweg. Hieronder de Gordelweg gezien vanaf het Allan terrein. Bij het kruisje de benedenwoning nr. 101A (mijn geboortehuis).

Fotocollectie

Zoals in een eerder bericht al aangegeven ben ik enige tijd geleden overgestapt op andere genealogische software, nl. Reunion, dat voor de Mac is ontwikkeld. Inmiddels ben ik daar aardig aan gewend en denk ik nog maar weinig aan Pro-Gen, dat mij vele jaren trouw heeft gediend. Een groot voordeel van Reunion is de mogelijkheid om multimedia bestanden op een zeer eenvoudige manier te koppelen aan een persoon of een gezin. Nou ben ik in de gelukkige omstandigheid een zeer groot aantal historische en genealogisch relevante originele foto's te bezitten, dan wel scans daarvan. Ook scans van originele documenten zoals notariële akten, vaak opgeslagen als pdf document, behoren tot mijn collectie en laten zich evengoed koppelen aan personen en/of gezinnen.

Nou stonden al die bestanden in een groot aantal mappen op de computer en was er geen uniformiteit voor wat betreft de naamgeving. Met andere woorden, in de loop der jaren was het toch wel een zooi geworden. Dat was dus het eerste, dat aangepakt moest worden. Reunion geeft iedere persoon in het bestand een ID nummer en ieder gezin ook. Wat ik de afgelopen weken heb gedaan is ieder multimedia bestand een naam te geven, die begint met deze nummers. Voor bestanden, die aan een persoon worden gekoppeld wordt dat bv. PID03928, voor bestanden, die toegewezen worden aan een gezin, zoals een trouwfoto, bv. GID0238. Het PID nummer wordt aangevuld met de achternaam en voornamen, met eventueel een nadere aanduiding betreffende plaats of tijd. Het GID nummer krijgt daarbij de achternamen van de huwelijkspartners, al dan niet met een nadere toevoeging. Een voorbeeld van wat ik bedoel ziet u op de afbeelding. Op deze manier zijn alle (vooral) foto's altijd gemakkelijk terug te vinden. Ik ben er erg tevreden over.

De genealogische database heb ik de laatste dagen ook ververst volgens de Reunion standaard. Neemt u een kijkje! Veel van de portretfoto's worden daar getoond. Zo nodig heb ik daartoe uit groepsfoto's de gezichten van personen uitgesneden, wat ook weer een tijdsintensief klusje was. Graag verneem ik van u, wat u van deze manier van presenteren vindt.