Translate

30 juni 2006

WaybackMachine

Op internet worden vele sporen nagelaten, die je mogelijk zelf hebt gelegd. Je hebt bijvoorbeeld een website, die je regelmatig ververst, met pagina's erbij en soms een verouderd paginaatje minder. Die gewiste pagina's zijn in een groot aantal gevallen zonder dat je dat weet al in een internetarchief opgeslagen en vervolgens nog tot in lengte van jaren raadpleegbaar. Dat realiseer je je dus niet, wanneer je die pagina van het web haalt. Dan denk je, dat op z'n laatst over een paar weken de inhoud nooit meer zichtbaar wordt. Mis dus. De WaybackMachine is hiervoor verantwoordelijk. Met behulp van deze interface is het mogelijk te bekijken, hoe een bepaalde website er een jaar of wat geleden uitzag. Soms kun je daar ook genealogisch profijt van trekken. Zo stelde ik kort geleden vast, dat een (overigens zeer mooie) website als Dè Ophemert en Zennewijnen pagina thans alleen nog gebruik maakt van een zoekmachine om namen in bronnen te zoeken, terwijl vroeger de complete transcripties van die bronnen waren in te zien. Voor de gebruiker is die transcriptie een stuk attractiever. Met de WaybackMachine is het nauwelijks nog een probleem die weer op het scherm te toveren. Gewoon proberen!

13 juni 2006

Digitale bronnen

Het leukst vind ik het bladeren in oude kerkboeken en ander oud archiefmateriaal. Papier, dat door de tand des tijds is aangetast en al door vele handen is aangeraakt, het eerst door degene, die voor lange lange tijd bepaalde zaken erin heeft opgetekend en zo voor het nageslacht heeft bewaard. Inderdaad worden deze oude archieven er niet beter op, reden waarom de onderzoeker vaak alleen nog maar afschriften op microfiches, microfilms of als fotokopie ter beschikking krijgt. De originele documenten worden zo voor verder verval gespaard en bovendien bestaat er altijd een kopie van het origineel, mocht dit op de een of andere manier verloren gaan. Een ontwikkeling van de laatste jaren betreft het digitaal fotograferen van de originele archiefstukken. Deze afbeeldingen kunnen vervolgens via internet door de hele wereld worden geraadpleegd. Voor de genealoog ontstaan hierdoor ongekende mogelijkheden. Een overzicht van de bronnen, die integraal in kopie op het internet zijn te vinden wordt constant bijgehouden door Herman de Wit op Geneaknowhow.net. Samen met Hans den Braber heeft hij bovendien de mogelijkheid geopend voor iedereen die dat wil gemakkelijk en kostenloos bronnen op internet te publiceren. Hoe dat werkt is na te lezen op de site Genealogisch Bronmateriaal "Van Papier Naar Digitaal".

Toch gaat lang niet ieder archief op dezelfde manier om met de vraag van bezoekers originele archiefstukken te mogen fotograferen. Bij het ene archief is dit helemaal geen probleem, het andere doet moeilijk of verbiedt het zelfs. Ook het Centraal Bureau voor Genealogie sluit het fotograferen door bezoekers uit. In België woedt deze discussie ook al in de Rijksarchieven. Missen de instellingen de inkomsten uit het fotokopiëren? Die tarieven zijn vaak nogal hoog en hebben niets meer met de zuivere kosten te maken. Er zitten stevige opslagen in. Toch geeft de Archiefwet handvaten om het digitaal fotograferen aan te moedigen. Het lijkt mij belangrijk, dat het historisch erfgoed zo breed mogelijk ter beschikking komt en dat kan ook alleen maar in het belang van het archiefwezen zijn. Dus archivarissen, niet moeilijk doen, maar juist faciliteren! Of fotografeer zelf en zet alles op internet!