Een heuse Spaanse gravin in de familie

Afbeelding: Wikipedia

De laatste tijd heb ik mij weer wat intensiever met de familie Van der Vliet (de naam van mijn moeder) beziggehouden en daarbij toch nogal wat nieuwe familieleden ontdekt, voornamelijk in Amsterdam. De stamvader komt weliswaar uit Breukelen, maar sinds ca. 1750 zijn leden van de familie neergestreken in Amsterdam en dan vooral in de Jordaan. Arbeiders, winkeliers, handwerkslieden, dat soort mensen. Niet wat je noemt de hogere klasse.  Daartoe behoorde ook het gezin van Willem van der Vliet (geb. 1863) en Geertje van der Veen (geb. Stavoren 1880). Hij was timmerman en aannemer van bouwwerken. Van hen waren mij 4 kinderen bekend (Gerard, Cornelis, Francis en Elizabeth Johanna), maar uit een eerder huwelijk had hij ook nog 3 kinderen, waaronder een zoon Willem. Bij nadere beschouwing bleek dit niet een "dertien in een dozijn" gezin te zijn, mocht zoiets dan al bestaan. Ik mis nog wel wat gegevens, maar die zal ik o.a. via uittreksels van persoonskaarten zien te vinden.

Gerard werd automobielhandelaar. Hij was getrouwd met Maria Jacoba Gmelich Meijling en overleed in 1955. Cornelis ontdekte ik in het Amsterdamse bevolkingsregister, als 'chauffeur' komend van Deventer in 1931 en in 1935 vertrokken naar Soerabaja. Hij vestigde zich 22 augustus 1946 weer te Amsterdam, komende van Paramaribo en vertrok 25 februari 1947 naar Rio de Janeiro. Van beroep was hij toen planter. Ik heb het internet afgespeurd en vond hem vermeld in enkele officiële Braziliaanse stukken, maar ook op de site Wazamar, waar staat:

Kees van der Vliet (Cornelis van der Vliet), een oud-indischman, houtvester bij de firma Klabin te Monte Alegre (aldaar een grote papierfabriek), later bij de firma Lutcher in Candoi, vestigde zich in Carambeí, waar hij meewerkte aan het landmeten van de fazenda Areiao die aan het eind van de vijftiger jaren werd verkocht. Hij kocht daar ook een areaal land, waarop hij ging boeren. Na zijn overlijden ging zijn vrouw met beide zoontjes terug naar Nederland. Deze laatsten kwamen, toen zij volwassen waren terug naar Carambeí, waar zij trouwden en hun bedrijf begonnen op het land eertijds door hun vader gekocht.

In 1960 verkreeg hij per decreet de Braziliaanse nationaliteit. Zijn kinderen wonen kennelijk nog in Brazilië, ik zal proberen contact te leggen. Zijn vrouw Johanna Adriana Zimmermann, geb. Soerabaja 14 april 1922, zal ik ook verder zien te achterhalen. In 1982 verbleef zij nog in Brazilië.

familiewapen

Maar ik vond ook Francis van der Vliet, geboren te Amsterdam op 14 februari 1914. Als vertegenwoordiger van de KLM heeft hij van 1935 tot 1937 in Kopenhagen gezeten. In 1939 woonde hij in Wenen. Ik vermoedde, dat hij ook in Brazilië heeft gewerkt en dat blijkt te kloppen. Als KLM'er zat hij vanaf 1946 in Rio de Janeiro. Francis blijkt later o.a. gewerkt te hebben voor het Verolme concern. Tot mijn grote verrassing bleek hij een in Mexico op 3 september 1964 geboren dochter te hebben met de exotische naam  Maria Leonor Mónica van der Vliet y Campero, condesa de Alcaraz. Haar eerste voornaam wordt in het dagelijks gebruik weggelaten of ze heet ook wel gewoon Mónica van der Vliet. De (Mexicaanse) moeder heet Leonor de Campero y Escalante, condesa de Alcaraz, die in 1990 is overleden. Toen heeft Mónica van de Spaanse autoriteiten toestemming gekregen de titel "condesa de Alcaraz" van haar moeder over te nemen. Condesa is Spaans voor gravin. Alcaraz is een gemeente in de Spaanse provincie Albacete in de regio Castilie-La Mancha met een oppervlakte van 371 km2. In 2012 telde Alcaraz 1597 inwoners.

Burgerlijk huwelijk met Manuel Camacho Solis november 1996
Bron

In 1982 was Francis presidente CONSORCIO MARITIMO INTERNACIONAL, S.A. te Mexico. Mónica is in november 1996 in het huwelijk getreden met de vooraanstaande Mexicaanse politicus Manuel Camacho Solís, een vroegere minister van Buitenlandse Zaken, presidentskandidaat en burgemeester van Mexico Stad. 

Ik duik hier dus nog verder in, maar geloof mij, dit was een totale verrassing. Een Spaanse adelijke in de familie van der Vliet, wie had dat kunnen denken.