Translate

23 september 2007

Hirokazu en Kazuhiro

Wanneer ik door een straat loop, dan kijk ik er bijna automatisch naar: Naambordjes op huisdeuren. Is er een bekende naam bij? Waar zou die bewoner vandaan kunnen komen? Nou, nou, hier wonen nogal wat Marokkanen. Dat zijn zo van die gedachten, die dan door je hoofd kunnen spelen. Namen zijn belangrijk, je naam onderscheidt jou van anderen. Niet dat er geen anderen met jouw naam kunnen rondlopen, maar toch. In mijn genealogisch namenbestand zitten duizenden verschillende achternamen, om van de voornamen nog maar te zwijgen. Heel gewone, maar ook nogal wat opvallende. Buitenlands klinkende namen, middeleeuwse namen, typisch Friese namen, dubbele en zelfs driedubbele achternamen (Lobrij van Troostenburg de Bruijn), fantasievolle combinaties van voornamen (meneer Ludwig Felix Richard Paul Cornelis Alijander Brandts Buijs, inderdaad uit een familie van musici). Stel, dat we allemaal hetzelfde zouden heten! Of alleen een nummer waren.... Nee, geef mij maar ons systeem van bijna onbeperkte voornaamkeuze (sinds het begin van de 19e eeuw ligt onze familienaam vast en moet je nogal wat moeite doen om deze te veranderen).

Internationale huwelijken kunnen aanleiding zijn tot bijzondere naamgevingen. Een frappant voorbeeld is mijn neef, die met Tomie (een Japanse) is getrouwd. Zij kregen onlangs een tweeling, die zij Anton Hirokazu, resp. Vincent Kazuhiro hebben genoemd. Een glimlach kon ik eerlijk gezegd niet onderdrukken, toen het kaartje op de mat was gevallen. Bij Anton en Vincent mag gedacht worden aan een bekende componist, resp. kunstschilder, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Een mailtje naar mijn neef verschafte opheldering en ik citeer:

"Hirokazu and Kazuhiro zijn hele gewone Japanse jongensnamen, die we hebben samengesteld met als uitgangspunt de karakters waarmee de namen van Tomie's beide ouders worden geschreven. "Hiro" komt van Hiroko, Tomie d'r moeder, and "Kazu" komt van Ken'ichi, Tomie d'r vader, van wiens naam het karakter "ichi" ook als "kazu" kan worden uitgesproken. De geschreven karakters zelf hebben natuurlijk ook nog betekenissen: "hiro" betekent "overvloedig," en "kazu" ("ichi") "no. 1", maar wij hebben deze karakters zelf niet in het Japanse bevolkingsregister laten registreren . Onze jongens staan daar gewoon phonetisch in het zogenaamde /hiragana /(syllaben-schrift) te boek".

Mij dunkt, toch geen alledaags geval. Tenzij je in Japan woont.

Tot slot nog enkele links naar websites, die zich met namen bezighouden:


Familienamen in Nederland
Oude vleivormen en varianten van voornamen
Alles over familienamen
Het namenportaal, alles over voornamen en familienamen in België
Databanken Meertens Instituut

Ik vrees, dat een zoektocht naar Kazuhiro en Hirokazu daarbij geen resultaat zal opleveren.

17 september 2007

Reders

Nederland, de Lage Landen aan de Noordzee, is vanoudsher een zeevarende natie. 'Britain rules the waves', maar ze hebben daar de kunst wel eerst van ons afgekeken! In vroeger eeuwen leefden vele Nederlanders van de wind, zou je kunnen zeggen. Het was immers de tijd van de zeilvaart. Ook in de familiestambomen zie je de beroepen terug: scheepstimmerman, scheepschirurgijn, zeilmaker, werfarbeider, kapitein, bottelier, stuurman, matroos, loods en wat al niet meer. De zee was onze grootste vijand, maar ook onze werkgever. Degene, die een schip bezit om daarmee geld te verdienen, wordt een reder genoemd. Hij heeft dus een rederij. Die heb ook ik in mijn voorgeslacht. Daarbij denk ik bijvoorbeeld aan Cornelis Leenderts Denick (1588-1640) uit Maassluis ('Maeslantsesluys') en zijn zonen. Zij vervoerden en verhandelden goederen naar vele Europesche landen.


Tot mijn verrassing hielden ook de Winschoter notarissen Jan Fresemann Viëtor (1784-1852) en zijn zoon Berend Haitzema Viëtor (1817-1877) er als nevenaktiviteit een rederij op na. Of was het zelfs hun voornaamste bron van inkomsten? Ze bezaten een uitgebreide vloot, bestaande uit tweemastschoeners, galjoten, schoenerbrikken, barkschepen en kofschepen (zie afbeelding) met tonnages variërend van ca. 130 tot 200 ton. Het vaargebied bestond voornamelijk uit de Noordwesteuropesche wateren (Engeland, Duitsland, Skandinavië). En Nederland uiteraard. De schepen zouden gebouwd zijn op een werf in vermoedelijk Statenzijl (provincie Groningen), die mogelijk ook in het bezit van de familie was, maar dit is niet geheel duidelijk. In de scheepsnamen kom je de hele familie tegen: Egberdina Anna, Anna Elisabeth, Jantina, Klaziena Aidina en ga zo maar door. In de mij bekende familiepapieren staat niets over deze rederij. Weet iemand, of er afbeeldingen van de schepen bestaan? Is verder iets bekend over de werf in Statenzijl (dan wel Beerta Oudezijl of Nieuw Beerta)? In welk archief zou er nog iets over kunnen worden gevonden?

Een eervolle vermelding voor een goed antwoord ligt in het verschiet. En nou niet allemaal tegelijk!
Voor de echte liefhebbers heb ik een lijst van de schepen opgenomen in een reactie (klik op de link onder dit bericht).