Translate

27 maart 2010

Alvazaal (3)

Op 29 december 2007 en 8 februari 2008 schreef ik al eerder over de Alvazaal. Voor u verder leest is het wellicht handig om die bijdragen nog eens te bekijken.

Er is reden om het verhaal te vervolgen. Ten eerste blijkt het onjuist te zijn, dat het gebouw tijdens de Tweede Wereldoorlog is vernietigd. In 1917 viel het al ten prooi aan de slopershamer vanwege de bouw van een
nieuw provinciehuis (we wisten al, dat het oude provinciehuis naast de Alvazaal was gesitueerd). Het was dit nieuwe bouwwerk, dat de slag om Arnhem niet heeft doorstaan. Maar er is ook beeldmateriaal opgedoken, dat ik nog niet kende. Naast de catalogus van het museum blijkt er ook een Museumgids te hebben bestaan, die rijk is geillustreerd. Fotoneef Ard en ik hebbben deze gids kort geleden in de bibliotheek van het Rijksmuseum in Amsterdam bekeken en gefotografeerd. Inmiddels is het boekje door Ard omgetoverd tot een PDF document. Mocht u zich hiervoor interesseren, laat u dat dan vooral weten. Naast o.a. plattegronden van de gebouwen, plaatjes van het interieur en van museumstukken worden ook de voorgevels van de diverse panden aan de Markt, de Marktstraat en de Hofstraat getoond. Bovendien het gebouw, waarin het entrepot was gevestigd. Omdat ik deze verder nauwelijks ergens ben tegengekomen, laat ik ze hier zien. Iedereen, die zich voor het historische Arnhem interesseert, zal hier met plezier naar kijken. De rest van de gids lijkt mij meer iets voor de specialisten te zijn.

21 maart 2010

Harry

In het algemeen durf ik te stellen, dat in mijn genealogische database niet veel personen zijn te vinden, die een criminele achtergrond hebben. Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, zoals die broer van mijn overgrootvader, die in de bajes heeft gezeten wegens diefstal. Dat zelfs enkele malen. Maar door de bank genomen lijken het hele fatsoenlijke mensen te zijn (geweest). Ik zoek regelmatig in criminele procesdossiers, maar eigenlijk altijd tevergeefs. Jammer? Aan één kant wel ja, want het zijn juist ook die zwarte schapen, die kleur geven aan je familiegeschiedenis.

Maar nu heb ik toch weer beet gehad en wel trof ik Harry (uit privacy overwegingen noem ik alleen zijn roepnaam) aan in het archief van het Nederlandse consulaat in een Franse stad. Het gaat om de jaren 1935 tot 1937 en ook een beetje daarvoor en daarna. Ik kon dit archief raadplegen bij het Nationaal Archief in Den Haag, nadat ik via de inventaris op het spoor was gezet. Van Harry wist ik al het een en ander. Getrouwd rond 1915 met een Nederlandse, vertrok hij kort daarop met zijn vrouw naar Ned.-Indië, waar hij in diverse plaatsen heeft gewoond. Hij was technicus en later werkte hij als journalist bij kranten op Java, naar mij was verteld. Ook voetbalde hij in Batavia bij BVC. Hij keerde enkele malen naar Europa terug, zo ook in de jaren '20 naar Amsterdam, waar een zoon werd geboren. Volgens zeggen was de moeder een Europese operazangeres, met wie hij in Indië kennis had gemaakt. Een jaar of wat later dook hij plotseling op in Frankrijk, waar weer een andere vrouw een halfbroertje van zijn eerste zoon in de wereld zette. Hij is nogal hoogbejaard in Nederland overleden. Dat was zo ongeveer, wat ik van hem wist.

Tot ik in dat consulaire archief kon duiken. Daar bleken stukken in te zitten, die nog donkerder kanten van Harry lieten zien. Zo wordt er melding gemaakt van onzedelijke handelingen met jonge meisjes (10, 12 en 14 jaar) in Den Haag in 1927. Ook in Soerabaja moet zoiets zijn voorgevallen. Daarnaast wordt hij van diverse kanten beticht van verduistering van goederen en vervalsing van advertentiecontracten. Want het lijkt er nu op, dat hij in Indië geen sportjournalist, maar advertentie-colporteur was. Bij de geboorteaangifte van zijn zoon in Frankrijk beweerde hij getrouwd te zijn met de (niet-Nederlandse) moeder, maar die had inmiddels ruzie met hem gekregen en verklaarde, dat zij niet getrouwd waren. Voor de Nederlandse autoriteiten was het nog een hele toer om de geboorteakte gewijzigd te krijgen. Zij wilden voorkomen, dat het jongetje later aanspraak zou maken op de Nederlandse nationaliteit. Dat lukte uiteindelijk, de akte werd gewijzigd, het zoontje kreeg de achternaam van de moeder, met de aantekening "vader onbekend". Ondanks al zijn affaires met vrouwen wilde zijn wettige echtgenote niet van hem scheiden. Dat bracht hem er toe te proberen bij een consulaat documenten te bemachtigen, die hem in staat zouden stellen desondanks voor een tweede keer in het huwelijk te treden. Helaas voor hem wist de consul, dat hij nog getrouwd was en het feest ging dus niet door. Zijn vrouw in Den Haag hoorde hiervan en werd terecht ongerust. Drie jaar later trouwde hij alsnog met zijn uitverkorene (de ruzie was dus bijgelegd), nu weer in Indië. Zeer waarschijnlijk is het zoontje toen alsnog geëcht. Ik heb stellig de indruk, dat daar
van bigamie sprake is geweest, maar ik probeer dat nog uit te zoeken.

Zijn wettige eerste vrouw overleed in 1969.

De genealogische moraal van dit verhaal: Zoek in archiefinventarissen, die niet zo direct voor de hand liggen. Je kunt er schatten in vinden. Zoals zwarte schapen.

14 maart 2010

Genesis 5

Genealogie is al zo oud als de mensheid. Genesis is het eerste boek van de Bijbel en in het vijfde hoofdstuk staat het geslachtsregister van Adam tot Noach. De reeks van namen is zeker niet toevallig, want de namen hebben alle een betekenis en als je die op de juiste volgorde opleest, dan ontstaat het volgende:
Naam en betekenis
Adam: mens
Seth: geplaatst
Enos: sterveling
Kenan: verdriet
Mahalalel: gezegende God
Jered: neerdalen
Henoch: Gezalfde
Metuselach: zijn dood
Lamech: smaken
Noach: rust en vertroosting

Hieruit volgt dus: De mens is als sterveling geplaatst in verdriet, maar de gezegende God zal Zijn Gezalfde doen neerdalen. Zijn dood zal rust en vertroosting doen smaken.

Op deze manier vindt je de hele bijbelse boodschap terug in dit geslachtsregister uit Genesis 5! Genealogie is dus lang niet zo saai als het soms misschien lijkt.

Een stuk verder gaat de volgende video, met het geslachtsregister van Adam tot Jezus. Maar het werkt op dezelfde manier. Helaas is de film niet in het Nederlands, maar in het Engels (en het is meteen de eerste video op GIJS'geneaLOG). De film kan schermvullend worden weergegeven.



Kort geleden kocht ik trouwens het boek van de genealoog en historicus Sir Laurence Gardner, dat het vervolg is op Het Heilige Bloed en de Heilige Graal. De titel is intrigerend: "De erfopvolgers van de graal" met als ondertitel "De verborgen genealogie van Jezus en zijn koninklijke nazaten". Het is een dikke pil van meer dan 500 bladzijden en ik verwacht een spannend boek. En als genealoog zal ik zeker vooral letten op de bewijsvoering. Want die lijkt mij lastig te leveren. Misschien kom ik er na lezing nog eens op terug.

1 maart 2010

Brons

Tegelijk met de Olympische Winterspelen ging de verkiezing Genealogisch Goed ten einde. Ook dit blog wierp zich in de strijd, geheel volgens de olympische gedachte "Meedoen is belangrijker dan winnen". Je bekijkt je tegenstanders eens en je komt tot de conclusie, dat je misschien een outsider voor eremetaal bent. Dit vooral vanwege het unieke karakter van GIJS'geneaLOG. Mijn persoonlijke favoriet was De Amsterdamse Drosten van Bert Bolle, maar die kwam er bij de publieksstemmen niet aan te pas (of deze publicatie in de voorselectie van 12 van de jury zat weet ik niet). In die categorie won Het Groene Graf van Eric van der Ent, inderdaad een prachtige site, maar het grote verschil met nummer 2 verbaast mij toch wel. In de eindrangschikking kwam mijn blog op plaats 18 (van de 77), dus zo'n beetje subtop.

De jury stemde heel anders dan het publiek en koos de Website Stichting Familiearchief de Clercq als beste genealogische internetpublicatie van 2009 (bij het publiek eindigde deze in de achterhoede!). Ik kan vrede hebben met deze uitverkiezing, die een zeer professionele uitstraling heeft. Gefeliciteerd! Op de tweede plaats kwam Hans Zijlstra's Sneuper Blog Historische Vereniging Noordoost Friesland. Ook die keuze kan ik billijken. Op de derde plek schaarde de jury GIJS'geneaLOG, de virtuele bronzen plak dus! Dat ik daar verguld mee ben moge duidelijk zijn.