Rein Leven

In een eerdere bijdrage is de Rein Leven beweging al ter sprake gekomen. Ik verwijs nu vooral naar de levensbeschrijving van Lodewijk van Mierop, waar ik het volgende uit aanhaal:

"In het voorjaar van 1901 nam Van Mierop met Bähler en E. Fimmen het initiatief voor de Rein Leven-Beweging (RLB), een vereniging voor zedelijke verheffing, die in juli van dat jaar met de verschijning van het maandblad Rein leven van start ging. Een 'volkomen reinheid van lichaam en ziel' was het ook nu weer door Tolstoj geïnspireerde streven, waarvan Van Mierop jongeren probeerde te overtuigen. Het ging de RLB om individuele zedelijke verheffing: de geest moest heersen over het lichaam, seksuele onthouding werd aanbevolen en geslachtsgemeenschap moest louter voortplanting tot doel hebben. Homoseksualiteit veroordeelde Van Mierop. Vanaf 1902 voerde hij de redactie van Rein leven, dat nu als propaganda-orgaan diende. In december van dat jaar werd Van Mierop benoemd in de Centrale Commissie, die als leiding van de RLB ging fungeren. Christen-anarchisten, vrijdenkers, humanitairen en orthodox-christelijken vormden de aanhangers van de RLB."

Mijn oudtante Annie van der Vliet (1877-1918) was een prominent lid van deze beweging, als ze al niet een van de initiatiefnemers was. Truus van Mierop-Mulder, Lodewijk's vrouw, schreef in 1918 een In Memoriam voor haar, met o.a. de volgende passage:

"Het is mij droevig, nu ik dit schrijf, te weten, dat zo weinigen van de tegenwoordige Rein-Leven-leden met mij zullen meevoelen. Want wie, die nu lid is, heeft meegemaakt die allereerste jaren, die glorieuze tijd, toen alles in ons bruiste van geloof en hoop en toen er zoveel liefde onder ons was? Toen was zij onze aanvoerster, onze vertrouwde, onze vriendin, die altijd klaarstond om te helpen, om te troosten, raad te geven, steun en hartelikheid. Wat was zij lichamelik zwak en wat was zij geestelik sterk! 'Annie' en het 'Hoofdkwartier', zie dit zijn twee woorden, die ons, ouderen in de beweging, plots voor de geest brengen het bekende huis op de Lijnbaansgracht met het blonde, kleine meisje en de oude, goedige vader, waar wij ons altijd welkom wisten, waar wij allen thuis waren, waar wij nimmer ongetroost heengingen en waar wij altijd nieuwe kracht opdeden voor het leven en de strijd."

Een apart type, die Annie. Hier haar portretfoto uit waarschijnlijk 1906, vlak voor haar vertrek naar New York. Het 'hoofdkwartier' aan de Lijnbaansgracht in Amsterdam was haar ouderlijk huis met de timmermans-werkplaats van haar vader op het nummer 162. Eind 1905 vertrok haar verloofde, Nico Stadtfeld (1883-1964), civiel-ingenieur werktuigbouwkunde, na zijn studie naar Amerika om hier de dienstplicht te ontlopen. Op 3 januari 1906 kwam hij aan in New York. Zij bleef in Amsterdam achter, vermoedelijk in verband met ziekte van haar vader, die in juni 1906 overleed. Later dat jaar vertrok ook zij en kort na aankomst moeten zij in New York zijn getrouwd. Het echtpaar kreeg 2 zoons en een dochter. Haar lichamelijke zwakte werd veroorzaakt door tuberculose, de ziekte, waaraan zij in Queens, Long Island, op 16 februari 1918 ook is bezweken. In Amerika is zij met name op sociaal gebied aktief gebleven, zij het in mindere mate dan hier. Haar gezondheid was daar debet aan.

Met haar nu 94-jarige schoondochter in Amerika heb ik kontakt, evenals met de latere generaties van de familie Stadtfeld.