DTB

Wanneer u genealogie tot uw hobby's rekent, dan weet u hoogstwaarschijnlijk, waar de letters D, T en B voor staan: Dopen, Trouwen en Begraven. Ze slaan op de registratie van deze gebeurtenissen in het leven van de mensen van voor de invoering van de burgerlijke stand in 1811 (1796).

De kerk omgaf sinds de Middeleeuwen doop en begrafenis met een speciale wijding, het waren kerkelijke rituelen. Later werd ook het huwelijk tot sacrament verklaard en bij de kerk betrokken. Sommige parochiekerken gingen ertoe over de doopbedieningen en huwelijkssluitingen te registreren. Deze praktijk is in het midden van de 16e eeuw begonnen. Het oudste doopboek dat wij kennen is dat van de St. -Janskathedraal in Den Bosch. Het begint in 1565, met enkele oudere inschrijvingen uit 1558-1562 (Joodse gemeenten hadden hun eigen besnijdenisregisters). Het oudste huwelijksregister is dat van Deventer, het begint in 1542. Van nog veel eerdere datum is het oudste bewaarde burgerboek in Nederland en wel van Kampen uit 1302. Begraafregisters werden pas vanaf de 17e eeuw aangelegd. De kwaliteit van de inschrijvingen is sterk wisselend, soms is de tekst bijna onleesbaar, omdat de koster of pastoor dan wel dominee een rottig handschrift had. Een prachtig voorbeeld van een gecalligrafeerd doopregister is dat van Blokzijl uit 1724 (zie afbeelding). Een ander voorbeeld van een fraai uitgevoerd register is het Doodt Boeck van de Parochie van St Matthijs tot Maestricht.

(Bron: Nederland in stukken, ISBN 90 228 3873 0, uitgave 1979).